Nazi Almanyası atom bombasını çok önceleri çalışmaya başlamasına rağmen neden ABD’den önce yapmadı?
2. Dünya Savaşı ihtimali Avrupa’da kendini hissettirmeye başlayınca, Alman bilim adamları nükleer fisyon ihtimalini keşfettiler.İlerleyen yıllarda, nükleer silahların Hitler’in eline geçmesi fikrinin yarattığı endişe, ABD’nin kendi bombalarını yapma çabasına yol açtı. manhattan projesi) ve genellikle “atom bombasının babası” olarak anılır J Robert OppenheimerArkasındaki en güçlü itici güçlerden biri haline geldi.
Ancak öyle görünüyor ki, Nazi Almanyası gerçekten uygulanabilir bir atom silahı geliştirmenin eşiğinde bile değildi.
Nükleer fisyon aslında Almanlar tarafından keşfedildi.
Nükleer fisyon ilk olarak 1938’de Alman kimyagerler tarafından tanımlandı. Otto HahnVe Fritz StrassmanBerlin’deki Kaiser Wilhelm Kimya Enstitüsü’ndeki fizikçiler Lise MeitnerVe Otto Robert Frisch Tarafından keşfedildi. Kolektif çalışmaları, bir nötrona çarptığında uranyum çekirdeğinin ikiye ayrılarak muazzam bir güç açığa çıkardığını bularak, fisyonun şaşırtıcı doğasını ortaya çıkardı.
Nisan 1939’da, nükleer fisyonun keşfinden sadece aylar sonra, Almanya bu yeni bilimsel atılımın gücünden yararlanmaya çalıştı. uranvereinveya ” uranyum kulübü adlı örtük programını başlattı. Almanya, Eylül 1939’da Polonya’yı işgal etmeye başladığından ve ülkenin genç beyinlerinin çoğu orduya katılmak zorunda kaldığından, ilk ilerleme yavaştı.
Ancak, bu nükleer programın söylentileri diğer ülkelere yayıldı. 2 Ağustos 1939’da ABD Başkanı Franklin D.Rooseveltile ” einstein mektubu” gönderilmiş. aslan szilardAlbert Einstein tarafından yazılan ve Albert Einstein tarafından kaleme alınan mektup, Nazi Almanya’sının nasıl ” yeni tip son derece güçlü bombalargeliştirme potansiyeline sahip olduğu uyarısında bulundu ve ABD’nin kendi nükleer programını başlatması gerektiğini önerdi.
Bu noktada Almanya’nın bariz bir şekilde önde olmasına rağmen bombaya önce ulaşmaması şaşırtıcı gelebilir.
O zamanlar pek çok seçkin Yahudi bilim adamı Almanya’dan kaçmış olsa da, ülkede hala birçok başarılı bilim adamı vardı. Hitler’in bizzat görevlendirdiği ordu fizikçisi Kurt Diebner, nükleer fisyonun askeri uygulamalarını araştırmak amacıyla, Alman nükleer silah programına liderlik etmek üzere seçildi.
Programdaki bir diğer değerli isim, belirsizlik unsuruyla tanınan öncü kuantum fizikçisidir. Werner Heisenbergöyleydi. İbrahim Esav, Paul Harteck, Walther GerlachVe Erich SchumannEkipte birçok değerli bilim insanı da yer aldı.
Werner HeisenbergAncak bu yıldız takım yetmedi. Projenin başarısızlığına ilişkin bazı ipuçları, 6 Ağustos 1945’te ABD’nin Japonya’nın Hiroşima kentine atom bombası attığı sırada Almanya’nın önde gelen nükleer fizikçileri arasında yapılan konuşmanın metninde görülebilir.
Naziler neden başarılı olamadı?
Heisenberg, program üzerinde çalışan insanların eksikliğini suçluyor gibi görünüyor ve ABD’nin Manhattan Projesi’nde Almanlardan çok daha fazlası var. 180.000 bilim insanı çalışıyor dikkat çekmek. Harteck ise projeye yatırılan paranın eksikliğini vurguluyor.
Bir diğer öneri de Alman ekibinin grubu yarı yolda bırakan büyük egolarla dolu olmasıydı. Fizikçi Horst Korschingsöylediğine göre” Amerikalılar muazzam ölçekte gerçek bir işbirliği yeteneğine sahiptir. Almanya’da bu imkansızdı. Her biri diğerinin önemsiz olduğunu söyledi.”
Başka bir açıklama, üst düzey Nazi yetkililerinin, savaşı kazanabileceklerine dair kanıtlanabilir kanıtlar olmadıkça, nükleer teknolojiye büyük yatırım yapmaya istekli olmadıklarını gösteriyor. O zamanlar atom fiziği büyük ölçüde bilinmiyordu ve Hitler V-2 uzun menzilli roketlere çok daha fazla yatırım yapmak.tercihli.
Profesör Mark WalkerNazi nükleer emellerinin tarihi üzerine yazdığı kitabında, “İkinci Dünya Savaşı sırasındaki” Alman nükleer programı laboratuvar düzeyinde dondurulmuş ” belirtiyor. Örgütsel sorunlar nedeniyle zayıf düşen Walker, bilim adamlarının ilkel bir nükleer fisyon reaktörü inşa etmek için mücadele ettiğini ve hatta bunun nispeten ” mütevazı görevde”hatta başarısız olduklarını yazıyor.
2019’daki araştırma, Almanların karşılaştığı sorunlar hakkında daha fazla bilgi ortaya çıkardı. Maryland Üniversitesi’ndeki bilim insanları, Alman grubun kullandığı uranyum küplerinin izini sürmeye çalıştı ve merkezi laboratuvarın kendi kendine yeten bir nükleer reaktör inşa etmek için yeterli olmadığı sonucuna vardı.
Manhattan Projesi üzerinde çalışan bazı bilim adamlarıİronik bir şekilde, Almanya’nın başka yerlerinde başka uranyum stokları da vardı, ancak diğer ve rakip taktikler, çalışmak için yeterli donanıma sahip olmadıkları anlamına geliyordu. Korsching’in önerdiği gibi, Almanya’nın aksine ABD’nin Manhattan Projesi, kaynaklarını bir araya toplayarak ve tahsis ederek çok daha işbirlikçi bir yaklaşım benimsedi..
Alman programı da çok değerli bir zamanda büyük bir askeri yenilgiyle sekteye uğradı. 1940’ta Norveç’in işgalinin ardından Almanlar, Vemork hidroelektrik santralini ele geçirdi ve onu nükleer reaktörler için hayati bir bileşen olan ağır su üretmek için kullandı.
Bu santralin Naziler için kritik rolünün farkına varan Müttefik kuvvetler, santrale karşı bir dizi stratejik bombalama gerçekleştirerek ağır su kaynaklarını azaltmaya başladı. En büyük darbe 1943’te Norveç komando kuvvetleri tesise saldırdığında ve ardından Müttefiklerin başka bir bombalı saldırısı geldiğinde geldi. Kalan malzemeleri ülke dışına taşıma girişimleri, feribotu Tinn Gölü’nde batıran Norveçli direniş savaşçıları tarafından engellendi.
Tesisi havaya uçuran komando ekibinin Norveçli başkanı Joachim Ronneberg2015 yılında New York Times’a göre, “ Şans eseri olan birçok şey vardı. Bir planımız yoktu. Sadece en iyisini umuyorduk” söz konusu.
Ronneberg, bu erkekçe görev başarısız olsaydı, Londra’nın ” Hiroşima gibi görünebilirdiye sözlerine ekledi.
